Op de vlucht

Iedereen die hier zit, heeft z'n eigen redenen. De meesten zijn ergens voor op de vlucht.
Hier da's IBM, maar ook Zuid-Afrika.
De Kaapse wijn komt van Franse Hugenoten die liever vluchtten dan stierven.
De Chinezen en Maleisiërs hier waren gevangen.
Er zijn veel Mozambikanen en Zimbabwanen die van de economische toestand in hun land wegvluchten naar Zuid-Afrika, Downtown zit er vol van.
Er zijn veel zwarten die van het platteland naar de stad vluchten, Soweto zit er vol van.
Bij IBM zijn het vechtscheidingen waar sommigen van wegvluchten.
De één vlucht weg van de drugs, de ander vlucht in de drugs.
Er zijn er die wegvluchten van hun gestorven ouders.
Er zijn er die wegvluchten van het systeem dat hen heeft teleurgesteld.
(om uiteindelijk in een nog sterkere uitwas van dat systeem terecht te komen)
Iedereen heeft z'n eigen redenen om hier te zijn of, beter gezegd, z'n eigen redenen om ergens anders niet te zijn.
Want, eerlijk gezegd, volgens mij maken de meeste mensen de keuze om te verhuizen eerder vanuit een ergens van weg willen dan vanuit een ergens naartoe willen.
Als je het goed genoeg hebt, ga je niet weg. Er is dus ook een reden waarom ik hier ben, iets waar ik voor vlucht.


Het probleem is dat het me steeds achtervolgt. Ik vlucht er al 13 jaar van weg, maar het haalt me steeds in. Niet moeilijk als je vlucht voor jezelf. Dit jaar zal ik dus vooral mezelf moeten ontdekken en pas op de tweede plaats Zuid-Afrika. En Zuid-Afrika doe ik ook op mijn manier: een bezoek aan een schte goudmijn, geen attractiepark. Een bezoek aan Sasol (als het lukt), een bedrijf dat Zuid-Afrika door het handelsembargo heeft geholpen: ze gebruiken een procédé om benzine en diesel te winnen uit steenkool, toch wel belangrijk als "motor" om een maatschappij draaiende te houden. (zie ook rust in het verkeer)
Maar ik moet dus vooral beginnen met mezelf , op m'n eigen benen leren staan, opkomen voor m'n eigen rechten, op zoek gaan naar wat echt belangrijk voor me is.

Dat wordt nog een hele opgave.
Ik begin beter en beter te zien waar ik niet goed in ben, waar ik op moet letten/moet opletten.
Ik loop al 23 jaar met mezelf over deze aardbol en begin mezelf een beetje beter te kennen en te appreciëren. Ik zie ook dat ik de laatste weken nogal weinig op mezelf gefocust was en weer op de vlucht voor mezelf. Maar het heeft geen zin om te vluchten of terug te keren naar België.
Ik heb mezelf naar hier gekregen en nu red ik het nog wel voor een jaar. Ik heb no 9 maanden tijd voor mezelf en die tijd zal ik nemen.
Het zal voor de meeste onder jullie dus nog minstens zolang duren voor je me terugziet.
Tijd om even te stoppen met schrijven en te beginnen denken

PUNT

Kaapse Maleisische kippetjes

Jef vroeg achter een post over onder andere eten (en ik zit hier nu al 10 uur achter de pc zonder te posten, dus hier komtie dan)

( de rest houd ik nog te goed voor een volgende keer en ik heb ook al iets in de pijplijn over je raadt het nooit... kerksoftware (dit is gewoonweg nog beter dan Kerk en Leven, MyChurchSoft is een softwarepakket voor kerken, maar wat het allemaal kan lezen jullie later nog))

Anyway, om even tot de kern (ik had ff kerk van de zaak, wat dan misschien eerder de zaak van de kerk zou moeten zijn) van de zaak te komen: eten in Zuid-Afrika.

Dat kan je natuurlijk vanuit verschillende perspectieven bekijken, namelijk:
(oh, wat ben ik heerlijk gortdroog aan het schrijven)
* Wat eten wij hier
* Wat zijn de grootste verschillen met België
(ik kon er nog wel een paar verzinnen, maar die heb ik verwijderd of gecomineerd met bovenstaande)

Wat eten wij hier:
Ik zit precies gewoon terug op kot. Dat houd in dat ik bijna iedere dag kook en dat ik veel rijst en pasta eet. (iets minder couscous dan in Leuven moet ik zeggen) Ik kook hier ook wel eens een keertje een beetje Zuid-Afrikaans, bijvoorbeeld Cape Malay Chicken:
De Kaapse keuken is natuurlijk een fusie-keuken, dat kan bijna niet anders: Zoveel eeuwen geleden is de eerste kolonie gesticht door Nederlanders en er is een hoop Javanen, Chinezen, Maleisiërs en vanalles en nog wat aangeland.
Die knakkers hadden allemaal hun eigen ditjes en datjes en aangezien de Nederlanders vooral naar Indië gingen voor de specerijen is de Zuid-Afrikaanse keuken nogal aan de gekruide kant.
Spek voor mijn bek dus.
En om het verhaal even een vreemde wending te laten nemen: Zuid-Afrika heeft enkele bekende chirurgen en hier is er één die voor mijn part aan dat rijtje mag toegevoegd worden, maar dan voor iets smakelijkere dingen dan het transplanteren van een tweede hoofd op een hond: Dr. Christian Louis Leipoldt heeft als kleine jongen vele uren rondgehangen in de keuken waar de Maleisische meid stond te koken.
Toen hij in 1946 stierf had hij een kookboek geschreven over de Kaapse keuken dat in 1976 gepubliceerd werd. Voor meer info over die Kaapse knakker verwijs ik naar In Mama's Kitchen
, daar heb ik ook al mijn info vandaan.
Maar om even terug te komen op Cape Malay Chicken: het heeft veel weg van Chicken Tikka Missala, ook al omdat ik het steeds met rijst klaarmaak. Het is een gerecht dat bestaat uit kip, een milde curry waar ook een vol blik gesneden en gepelde tomaten doorgaat en moet zoals gebruikelijk in de Maleisische keuken lang sudderen. Zelf gooi ik er meestal nog een paprika bij in of zo.
Als we niet zelf koken hebben we een ruime keuze uit fastfood en andere restaurants. de keuze is hier zelfs nog een pakje uitgebreider dan bij ons. Nando's (pikante kipgerechten met een Portugese inslag), Steers (steak en kip burgers), Fish Aways (no comment) Wimpy's (+/- Mc Donalds, die ze hier ook hebben natuurlijk, net als KFC)
* Wat zijn de grootste verschillen met België
De frieten zijn nooit goed gebakken. En de aardappelen smaken hier anders. Peter, een Belgische Bourgondiër die ik hier al meermaals vernoemd heb, raadt aan om hier de Mediterranean Potatoes te gaan halen bij Woolworths (zowat de duurste supermarkt die je hier hebt) want die aardappelem komen uit het Middenlandse Zeegebied en lijken dus nog redelijk op de onze. Waar je ook rekening mee moet houden is dat het hier een tijdje langer duurt om iets klaar te maken. Het duurt hier een minuut langer om een ei te koken, dus ga nog maar eens 90 graden hoger voor een langere tijd en doe er dan nog maar wat extra tijd bij. (Peter heeft er de eerste keer een half uur overgedaan voor zijn frank viel)
Vlees is hier altijd veel vlees, en het is meestal slecht gebakken. Je kan hier steak vinden die even groot is als een tennisracket. (eigenlijk groter, maar ik wou niet overdrijven)
De zwarten eten hier vaak niets anders dan vlees en pap (een beetje zoals polenta, gemaakt van maïspoeder), misschien omdat je rijk genoeg moet zijn om je groenten te kunnen permitteren.
De aardappelsla wordt hier trouwens met boter gemaakt, wat echt niet te vreten is (gelukkig had Yves deftige "kou patatjes" gemaakt, met wel redelijk veel ajuin en ajuinenpijpen)

Maar vandaag heb ikzelf dus Cape Malay Chicken gegeten (eigenlijk al wel voor de derde keer deze week, maar dat was gewoon het makkelijkste: als je van 11 tot 7 of in het weekend werkt is de kantine niet open en kan je beter zelf voor je eten zorgen (niet dat het eten in de kantine zo bangelijk is), dus had ik maar ineens voor drie keer klaargemaakt en hier bij IBM in de de koelkast gestoken)

NB Terwijl ik dit schreef heb ik ook thuis even kunnen zien via de webcam (wat erg leuk is), spijtig genoeg niet andersom, maar maandag post ik een foto van mijn nieuwe kapsel, waarin haar de grote afwesige is. (ja, ja hoe is het mogelijk met een begroeiing als de mijne)

Ik hang er IBM maar aan omdat dat de plaats is waar ik nu zit en het laatst Cape Malay Chicken heb gegeten.

GoogleMaps: IBM (ik werk in A-Block)

BTW ik weet dat er nog altijd geen google-map aan iedere post hangt, maar ik werk eraan.

genraal de la rey

Een iets minder mooie kant van Zuid-Afrika.
Niet omdat het zo'n lelijk vet rund van een DJ is dat guitaar probeert te spelen, maar om wat hij draait.

De La Rey: een behoorlijk populaire hit bij de blanke (Afrikaanssprekende) bevolking. Weleens de grootste generaal van het Afrikaanse leger genoemd. Hij leefde tijdens de Anglo-Boere War. Altijd voorstander geweest van onderhandelingen met de Engelsen, maar na vruchteloos onderhandelen toch mee aan het vechten geslagen. Hij gaf de gaten in de guerilla-technieken van de Boeren aan (die wel succesvol waren tegen een overmacht van minder goed bewapende zwarte stammen, maar onderuitgeveegd werden door de Britse artillerie).
Het volgende lied:

DE LA REY

Op 'n berg in die nag
lê ons in die donker en wag
in die modder en bloed lê ek koud,
streepsak en reën kleef teen my

en my huis en my plaas tot kole verbrand sodat hulle ons kan vang,
maar daai vlamme en vuur brand nou diep, diep binne my.

De La Rey, De La Rey sal jy die Boere kom lei?
De La Rey, De La Rey
Generaal, generaal soos een man, sal ons om jou val.
Generaal De La Rey.

Oor die Kakies wat lag,
'n handjie van ons teen 'n hele groot mag
en die kranse lê hier teen ons rug,
hulle dink dis verby.

Maar die hart van 'n Boer lê dieper en wyer, hulle gaan dit nog sien.
Op 'n perd kom hy aan, die Leeu van die Wes Transvaal.

De La Rey, De La Rey sal jy die Boere kom lei?
De La Rey, De La Rey
Generaal, generaal soos een man, sal ons om jou val.
Generaal De La Rey.

Want my vrou en my kind lê in 'n kamp en vergaan,
en die Kakies se murg loop oor 'n nasie wat weer op sal staan.

De La Rey, De La Rey sal jy die Boere kom lei?
De La Rey, De La Rey
Generaal, generaal soos een man, sal ons om jou val.
Generaal De La Rey.

Eeen strijdvaardig lied over lang vervlogen tijden, maar een lied dat ook terug wil naar die tijd. Volgens de zanger is het "... is geskryf toe Sean Else die idee gekry het om ’n lied oor ’n Boere-generaal te skryf en daardeur ’n trotse en tragiese deel van ons land se geskiedenis wou vaslê en vertel aan ’n nuwe, trotse generasie Afrikaners." Het is Afrikaans, maar je begrijpt wel wat er staat. De vraag (die ook in Zuid-Afrika gesteld wordt) is of die trotse generasie Afrikaners niet wil teruggrijpen naar die tijden, waarin zij ook onderdrukt werden, maar toch dapper en moedig terugvochten.

Ik kon het restaurantje, in de middle of nowhere, niet meer terugvinden op Google Maps, daarom heb ik er maar het doel van de reis bijgezet. Vorige zondag ben ik nog maar eens naar Pinlanesberg geweest. zie ook de foto's van Filip op : http://www.softwareforstores.be/ZA/album/index.php?level=album&id=15

We hebben weer een hoop wilde beesten gezien alsook deze mestkever...

GoogleMaps:Pilanesberg

Fré Studio Bruxelloisé

Daarnet op Studio Brussel vermeldt geweest, dus als GoogleMap:

GoogleMaps: Reyerscomplex

Saturday mourning

goeiemorgen (voor mij toch)


Het is hier nu 20 voor 8 en ik ben al ongeveer een uur aan het werk (in all honesty: ik was maar net op tijd en moet hier eigenlijk ook nog steeds ontbijten, ik had voor ik vertrok een lepel klaargelegd, maar die ben ik blijkbaar vergeten, dus zal ik moeten zien of ik hier niets vind)

Maar goed, vandaag heb ik meer dan tijd genoeg om eens wat bij te bloggen en dergelijke. tegen het einde van de avond kan je hier dus een aantal nieuwe posts verwachten en een aantal updates (tegen vanavond zou er aan iedere post een google-map moeten hangen)

GoogleMaps: IBM (ik werk in A-Block)

ik heb eigenlijk weinig te zeggen

ik heb eigenlijk weinig te zeggen, dus zeg ik:

weinig

GoogleMaps: Little, Kentuky

Soweto by night (allerlei lichtjes)

Zitten ze een beetje te zagen dat ik te weinig post, post ik, komt er geen commentaar!

Anyway...

Om te beginnen:

de kalender van tante Martine

Voor ik vertrok kreeg ik een scheurkalender van tante Martine. Nadat ik verhuisd ben, was ik die een beetje uit het oog verloren, maar deze week heb ik dat terug "rechtgetrokken" (om één of andere reden denk ik dat er na deze post wél comment gaat komen). Van in het begin heb ik alle blaadjes bijgehouden en die heb ik allemaal week per week bij elkaar gelegd en er een foto van genomen. Bedankt, het is een leuke en handige herinnering aan thuis!

Burgled, twice, from behind
Op de BBQ zondag nog een beetje lol gehad met bovenstaande uitspraak, maar dan wel in een andere constellatie, daarover hieronder meer
(chronologisch slaagt het op geen zak, maar ik ben naar een hoogtepunt toe aan het werken, vanuit het standpunt van een blanke in Z-A tenminste)
Gisteren (donderdag) is er weer bij ons ingebroken.
Ditmaal viel er weinig te rapen, want er was niet veel meer.
De dieven hebben ingebroken via een raampje in de keuken.
Het moet een kind geweest, want het was echt een klein raampje.
Het kind kon er trouwens ook niet goed door, want er lag nogal wat bloed in de keuken.
Nog steeds trouwens, want de politie is al wel langsgeweest, maar de gewone patrouilles mogen geen vingerafdrukken afnemen en zo, dus hopen we dat ze nog een ander team langssturen.
Zoals ik al zei: veel is er niet gestolen, iets van een 50 rand (+/- 5 euro)
Veel is er ook niet aangeraakt. (het was niet zo'n mesthoop als de vorige keer, toen stond er plots een bed rechtop in de gang)
Mijn kamer zag er nog bijna hetzelfde uit als donderdagmorgen.
Ik merkte het eigenlijk vooral aan de bloedvlekken op de broek die op mijn bed lag.
Voor de goede verstaander: onze keuken ligt aan de achterkant van het huis en de vorige keer hadden ze proberen in te breken langs de keukendeur.

fuck you, twice, from behind
Ik neem aan dat de meesten onder jullie deze gevleugelde woorden al eens uit mijn mond hebben horen komen, tesamen met een reeks plastische handgebaren.
Wel de betekenis van dat laatste handgebaar verschilt blijkbaar sterk van land tot land, daar kwam ik zondag op de braai achter
Foto's van de braai, genomen door de sympathieke Italiaan Giordano Pisuttu, kan je trouwens vinden op http://pisuttu.altervista.org/southafrica/daPeter/ of op http://pisuttu.altervista.org/southafrica/joburg/

Maar dus: als je bij ons met je ene hand op de vuist van de andere slaat, heeft dat iets te maken met anale seks in het algemeen of homo's in het bijzonder.
Doe je hetzelfde in Amsterdam (liefst nog gecombineerd met een vingerknip) dan betekent dat, dat je zin hebt om eens van de grond te gaan (no matter what orifice)
In Zuid-Afrika wordt het meestal gebruikt om aan te duiden dat een club of café vol zit (met mensen wel te verstaan)

Maar het vreemdste dat ik deze week heb gedaan, hangt samen met de titel van deze post.
In ons huis woont ook een zwarte, Steven, of beter gezegd woonde, want na de eerste inbraak was hij al bang, maar na de tweede wilde hij gewoon terug naar huis.
En Steven woonde al een paar jaar in Soweto, de South West Townships, meer bepaald in een squatters camp.
Voor meer info over SOWETO, doe ff een wiki...
Anyway, toen ik vandaag vertelde dat ik 's nachts in Soweto was geweest, had bijna iedereen zoiets van: ben je gek?
Maar ik heb dus Steven geholpen om z'n spullen terug te verhuizen naar het golfplaten hutje waar hij minstens met 4 man woonde. Daar voelde hij zich veiliger dan bij ons in ieder geval.
Een ietwat vreemde ervaring. Maar misschien moet je hier wel zijn geweest om het ook zo te ervaren...
GoogleMaps: Soweto