Ik begin eraan.
Ik ben hier nu een week. (een week geleden was ik in hetzelfde winkelcentrum waar ik nu zit, verloren aan het lopen tussen minstens tien merken melk en geen halfvolle, want dat vind je hier bijna niet) Vandaag hebben we onze introductie-sessie afgerond en morgen beginnen we aan de echte opleiding: de opleiding voor de Johnson & Johnson Helpdesk.
Het leven hier is toch niet helemaal hetzelfde als in België (ik heb ondertussen de ascii-code van é en ë gezocht, want hoe ik een accent moet typen op een Zuid-Afrikaanse qwerty heb ik nog steeds niet ontdekt en de trema staat zelfs helemaal niet op het toetsenbord)
Wij leven hier een uur vroeger dan in België, maar liggen wel een pak oostelijker dus de zon komt voor 5 uur op en gaat voor 8 uur al terug onder. (hoewel ze het ons zwaar hebben afgeraden hebben we op de eerste avond al door het donker naar huis moeten wandelen, want we waren rond half 7 op restaurant gegaan en toen was het ineens donker)
Qua onveiligheid valt het voor ons tot nu toe nog wel heel goed mee: we slapen in een "goede wijk" Linden en IBM ligt in Sandton, een nog betere wijk. De Nederlanders die bij ons slapen zijn al wel per ongeluk door een township gereden en toen voelden ze zich toch niet zo veilig.
Leven in Johannesburg is trouwens onmogelijk zonder auto en sterven in het verkeer heel makkelijk. De 'black taxi's' rijden als gekken. Naar het schijnt zijn er zelfs die hun stuur hebben vervangen door een Engelse sleutel om meer volk mee te kunnen nemen!!!
Vandaag was het een tijdje bewolkt, maar voor de rest was het altijd stralend. De bewolking van vannacht was trouwens de nasleep van een kletterende onweersbui van vannacht: het was zo erg dat een groot deel van de verkeerslichten in Sandton was uitgevallen.
Dit was het voor de eerste keer. De volgende keer zal ik proberen een paar foto's te posten.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Hello,
Tijdens een vervanguur in één van de computerklassen ben ik zo vrij een berichtje terug te sturen.
Het deed me deze morgen ontzettend deugd, dat je er nu al in geslaagd bent aan die Afrikaanse blog te beginnen. Deze manier van contact opnemen is voor ons makkelijker... en voor jou misschien ook.
Mama is gisteravond al meteen begonnen haar "GSM" op te laden en vandaag nog zou ze een kaart gaan kopen en je dus een nummer kunnen bezorgen. Het chatten biedt voor ons nog een aantal duistere kanten, maar als Gerhilde vrijdag thuiskomt zal ze ons ongetwijfeld de principes nogmaals verklaren en dan staat niets ons nog in de weg.
Over haar examens van gisteren en van deze morgen, allebei schriftelijk, weten wij nog niets, dus zal het wel goed zijn. Vanmiddag verwacht men hier een Zuid-Afrikaanse storm (tot 110 km/h in het binnenland!), over mogelijke schade, meer nieuws later.
Het belteken gaat weldra een eind maken aan deze sessie, dus sluit ik al maar af.
Tot weldra.
Pa
Hallo Fré,
't heeft iets langer geduurd voor ik aan een antwoord toekwam, maar beter laat dan niet gevonden ...
Uw Pauselijke voorvader Aloysius gaf mij vandaag op school - met een smile van hier tot in Tokyo - het bericht dat onze Fré aan een blog begonnen was. En dat hij hem tijdens één van zijn sprinuren wel aan z'n links zou toevoegen, je weet wel ... rechts!
Ik wens jou een hele leuke én lerrijke periode toe daaronder...
in die ouw Transvaal,
daar waar die Sarie woont.
Daaronder bij die mielis bij die groene doringboom,
daar waar die Sarie woont.
Een vriend van Pa
Post a Comment