Iedereen die hier zit, heeft z'n eigen redenen. De meesten zijn ergens voor op de vlucht.
Hier da's IBM, maar ook Zuid-Afrika.
De Kaapse wijn komt van Franse Hugenoten die liever vluchtten dan stierven.
De Chinezen en Maleisiërs hier waren gevangen.
Er zijn veel Mozambikanen en Zimbabwanen die van de economische toestand in hun land wegvluchten naar Zuid-Afrika, Downtown zit er vol van.
Er zijn veel zwarten die van het platteland naar de stad vluchten, Soweto zit er vol van.
Bij IBM zijn het vechtscheidingen waar sommigen van wegvluchten.
De één vlucht weg van de drugs, de ander vlucht in de drugs.
Er zijn er die wegvluchten van hun gestorven ouders.
Er zijn er die wegvluchten van het systeem dat hen heeft teleurgesteld.
(om uiteindelijk in een nog sterkere uitwas van dat systeem terecht te komen)
Iedereen heeft z'n eigen redenen om hier te zijn of, beter gezegd, z'n eigen redenen om ergens anders niet te zijn.
Want, eerlijk gezegd, volgens mij maken de meeste mensen de keuze om te verhuizen eerder vanuit een ergens van weg willen dan vanuit een ergens naartoe willen.
Als je het goed genoeg hebt, ga je niet weg. Er is dus ook een reden waarom ik hier ben, iets waar ik voor vlucht.
Het probleem is dat het me steeds achtervolgt. Ik vlucht er al 13 jaar van weg, maar het haalt me steeds in. Niet moeilijk als je vlucht voor jezelf. Dit jaar zal ik dus vooral mezelf moeten ontdekken en pas op de tweede plaats Zuid-Afrika. En Zuid-Afrika doe ik ook op mijn manier: een bezoek aan een schte goudmijn, geen attractiepark. Een bezoek aan Sasol (als het lukt), een bedrijf dat Zuid-Afrika door het handelsembargo heeft geholpen: ze gebruiken een procédé om benzine en diesel te winnen uit steenkool, toch wel belangrijk als "motor" om een maatschappij draaiende te houden. (zie ook rust in het verkeer)
Maar ik moet dus vooral beginnen met mezelf , op m'n eigen benen leren staan, opkomen voor m'n eigen rechten, op zoek gaan naar wat echt belangrijk voor me is.
Dat wordt nog een hele opgave.
Ik begin beter en beter te zien waar ik niet goed in ben, waar ik op moet letten/moet opletten.
Ik loop al 23 jaar met mezelf over deze aardbol en begin mezelf een beetje beter te kennen en te appreciëren. Ik zie ook dat ik de laatste weken nogal weinig op mezelf gefocust was en weer op de vlucht voor mezelf. Maar het heeft geen zin om te vluchten of terug te keren naar België.
Ik heb mezelf naar hier gekregen en nu red ik het nog wel voor een jaar. Ik heb no 9 maanden tijd voor mezelf en die tijd zal ik nemen.
Het zal voor de meeste onder jullie dus nog minstens zolang duren voor je me terugziet.
Tijd om even te stoppen met schrijven en te beginnen denken
PUNT
Hier da's IBM, maar ook Zuid-Afrika.
De Kaapse wijn komt van Franse Hugenoten die liever vluchtten dan stierven.
De Chinezen en Maleisiërs hier waren gevangen.
Er zijn veel Mozambikanen en Zimbabwanen die van de economische toestand in hun land wegvluchten naar Zuid-Afrika, Downtown zit er vol van.
Er zijn veel zwarten die van het platteland naar de stad vluchten, Soweto zit er vol van.
Bij IBM zijn het vechtscheidingen waar sommigen van wegvluchten.
De één vlucht weg van de drugs, de ander vlucht in de drugs.
Er zijn er die wegvluchten van hun gestorven ouders.
Er zijn er die wegvluchten van het systeem dat hen heeft teleurgesteld.
(om uiteindelijk in een nog sterkere uitwas van dat systeem terecht te komen)
Iedereen heeft z'n eigen redenen om hier te zijn of, beter gezegd, z'n eigen redenen om ergens anders niet te zijn.
Want, eerlijk gezegd, volgens mij maken de meeste mensen de keuze om te verhuizen eerder vanuit een ergens van weg willen dan vanuit een ergens naartoe willen.
Als je het goed genoeg hebt, ga je niet weg. Er is dus ook een reden waarom ik hier ben, iets waar ik voor vlucht.
Het probleem is dat het me steeds achtervolgt. Ik vlucht er al 13 jaar van weg, maar het haalt me steeds in. Niet moeilijk als je vlucht voor jezelf. Dit jaar zal ik dus vooral mezelf moeten ontdekken en pas op de tweede plaats Zuid-Afrika. En Zuid-Afrika doe ik ook op mijn manier: een bezoek aan een schte goudmijn, geen attractiepark. Een bezoek aan Sasol (als het lukt), een bedrijf dat Zuid-Afrika door het handelsembargo heeft geholpen: ze gebruiken een procédé om benzine en diesel te winnen uit steenkool, toch wel belangrijk als "motor" om een maatschappij draaiende te houden. (zie ook rust in het verkeer)
Maar ik moet dus vooral beginnen met mezelf , op m'n eigen benen leren staan, opkomen voor m'n eigen rechten, op zoek gaan naar wat echt belangrijk voor me is.
Dat wordt nog een hele opgave.
Ik begin beter en beter te zien waar ik niet goed in ben, waar ik op moet letten/moet opletten.
Ik loop al 23 jaar met mezelf over deze aardbol en begin mezelf een beetje beter te kennen en te appreciëren. Ik zie ook dat ik de laatste weken nogal weinig op mezelf gefocust was en weer op de vlucht voor mezelf. Maar het heeft geen zin om te vluchten of terug te keren naar België.
Ik heb mezelf naar hier gekregen en nu red ik het nog wel voor een jaar. Ik heb no 9 maanden tijd voor mezelf en die tijd zal ik nemen.
Het zal voor de meeste onder jullie dus nog minstens zolang duren voor je me terugziet.
Tijd om even te stoppen met schrijven en te beginnen denken
PUNT
6 comments:
Jefferson zei ooit:
"Many people would rather die than think; in fact, most do."
Hetzelfde kunde zeggen van op de vlucht zijn voor uzelf: "de meeste mensen zouden eerder sterven dan te stoppen met vluchten voor zichzelf;
de meeste doen dat ook."
Het feit dat ge uzelf kritisch wilt bekijken en ontdekken alleen al, zeker op zo'n jonge leeftijd, strekt u tot eer. Zoiets is een eenzaam onderweg-zijn zonder zichtbaar einde, het leven zelve, maw. Gelukkig komt ge mensen tegen om dat samen mee te doen.
En zij die zo schijnbaar "moeiteloos", "gemakkelijk" en "licht" door het leven gaan,
misschien word ik oud, maar: laat hen: het is ofwel schijn ofwel een teken van oppervlakkigheid: ze zijn zeker niet te benijden.
Schrödinger zei altijd dat iedereen die beweerde iets van quanummechanica te snappen, er niets van begreep. Op dezelfde manier denk ik dat uzelf ontdekken
een voortdurende tocht is zonder eindpunt, dat zei die beweren zichzelf doorgrond te hebben, er niets van begrepen hebben, zeker niet van de essentie.
Dat eindpunt zou voor velen natuurlijk een welkom punt zijn omdat erna niet meer hoeft nagedacht te worden, de hemel bijna.
Voor sommigen stoppen de gedachten echter niet na 5uur of de 'studies'
en dat kan een strijd met uzelf ontketenen, één die ge echter niet alleen moet strijden, alleen al omdat er velen u voorgegaan zijn.
Ik zou zeggen: verlies u niet in introspectie en gebruik anderen als klankbord en weet dat er velen zijn die dezelfde strijd voeren.
Sam
Dear Fré,
ik wil het voor een groot deel eens zijn met Sam. Daarenboven kan ik je echter met blijdschap melden dat je een enorm sterk wapen in handen hebt om de strijd met en de zoektocht naar jezelf aan te gaan. Wat is er beter dan een eigen webblog om dagelijks de hersenspinsels van je af te schrijven en op die manier Jan en klein Peerke te laten delen in de ervaringen van de queeste die je aangevangen hebt ...
Gratis tip: elke dag een kort bericht, en klein gedicht, een vergezicht dat tot niets verplicht maar zorgt voor wat evenwicht...
Hoe is het weer ginder??
MP
Hey fredje!
zeer inzichtvolle post! ( eindelijk nog eens de tijd gevonden om op je blog rond te neuzen ) Ge hebt gelijk, int buitenland kom je veel mensen tegen die op de vlucht zijn, ik had dat in India ook gemerkt, waarschijnlijk was dat bij mij op een onbewust niveau ook het geval, ik merkte dit in de laatste 3 weken dat ik daar was, de helft van ons team was al trug in België ( ik en Tim bleven wat langer, tim om rond te reizen, ik om nog het een en ander af te ronden ). Toen het eerste deel van het team vertrok was ik blij dat ik niet mee moest, ik had nix te zoeken in België en voelde niet direct een 'gemis' om trug te gaan...
In die laatste 3 weken heb ik mezelf dan een paksken beter leren kennen dan in de 3 maanden daarvoor ( hoewel die ook een ENORME oogopener waren voor mij ) en tegen dat het tijd was om trug te keren was ik ook klaar om trug te gaan...
Ik weet zeker dat als ik in België gebleven was, dat ik nu nog niet op het punt zou staan dat ik nu sta, de eerste maanden trug thuis waren ook heel verhelderend voor mij, en soms leer ik nog steeds dingen bij over mezelf dankzij mijn ervaringen in India...
Enkele bedenkingen wel ( beetje in de stijl van Sam ), als je té veel tijd steekt in te zoeken naar jezelf loop je veel kans de rest uit het oog te verliezen en dat mag je zeker niet laten gebeuren, zoeken naar jezelf is ook zoeken naar hoe je in "het geheel" past ;-) Plus ze zeggen vaak da ge pas iets kunt vinden als ge stopt met zoeken, en op een aantal vlakken was dat voor mij zeker waar...
Veel succes bij je (zoek)tocht!
grts en steun van
uw neefken,
mistic
Hallo Fré,
ingedommeld ??
last van de warmte ?
gestrand op een onbewoond eiland ?
voor de gesloten slagboom ?
teveel werk ... ???
of toch jezelf tegengekomen ?
oh ja, ook een zalig paasfeest !!
Marco Polo
Hoi fre,
check uwen mail op de zolder eens!
GReetz
Sam
You can not run from yourself forever.That is what you are running from.But like you said it is catching up with you.You need to find out what is making you so unhappy.
Post a Comment